شیوا/شیما

مدح حضرت امیرالمومنین علی(ع):نه مراست قدرت آنکه دم، زنم از جلال تو یا علینه مرا زبان که بیان کنم ، صفتِ کمال تو یا علیشده مات عقل موحدین ، همه در جمالِ تو یا علیچو نیافت غیر تو آگهی، ز بیانِ حالِ تو یا علینبرد به وصف تو ره کسی ، مگر از مقالِ تو یا علیهله ‌ای مُجلّیِ عارفان ، تو چه مطلعی تو چه منظریکه ندیده‌ام به دو دیده‌ام ، چو تو گوهری چو تو جوهریهله ‌ای مولّه عاشقان، تو چه شاهدی تو چه دل بَریچه در انبیا چه در اولیا ، نه تو را عدیلی و هم¬سَریبه کدام کس مَثلت زنم که بُوَد مثالِ تو یا علیتوئی آنکه غیر وجود خود ، به شهود وغیب ندیده‌ایفَقرات نفس شکسته‌ای ، سُبحاتِ وَهم دریده‌ایهمه دیده‌ای نه چنین بود شه من تو دیده‌ی دیده‌ایز حدودِ فصل گذشته‌ای ، به صعودِ وصل رسیده‌ایز فنای ذات به ذاتِ حق ، بُوَد اتّصال تو یا علیچو عقول و افئده را نشد ، ملکوتِ سرّ تو مُنکشفهمه گفته‌اند و نگفته شد ، ز کتابِ فضل تو یک الفز بیانِ وصف تو هر کسی ، رقم گمان زده مختلففصحای دهر به عجز خود ، ز ادایِ وصف تو معترفبُلغای عصر به نطقِ خود ، شده‌اند لالِ تو یا علیتویی آن که در همه آیتی، نگری به چشم خدای بینشده از وجودِ مقدّست ، همه سرّ کَنزِ خفا مبینتویی آن که از کُشِفَ الغطا ، نشود ترا زیاده یقینز چه رو دَم از أنا ربکّم نزنی ، بزن بدلیل اینکه به نورِ حق شده منتهی ، شرفِ کمال تو یا علیتو همان درخت حقیقتی ، که در این حدیقه‌ی دنیویأنا ربّکم تو زنی و بس ، به لسان تازی و پهلویز بروق نورِ تو مُشتعل ، شده نارِ نخله‌ی موسویز تو در لسانِ موحّدین ، بُوَد این ترانه‌ی معنویکه انا الحق است به حقِ حق ، ثمرِ نهالِ تو یا علیتویی آن تجلّیّ ذوالمنن ، که فروغ عالم و آدمیهله ‌ای مشیّتِ ذاتِ حق ، که به ذات خویش مُسلّمیز بروز جلوه شیوا/شیما...